Hayatın doğal akışında, aileye yeni katılacak olan minik bir bebek dünyanın merkezi haline gelir. Dünya yalnızca ondan ibarettir ve anne babanın gözü çocuğundan başka hiçbir şey görmez. Ancak, bu koşulsuz ve sonsuz sevgi olduğu gibi kalmalıdır. Sevgi olarak... İlerleyen dönemde, çocuğun yönettiği ve her kararı çocuğun aldığı bir yaşama dönüşmemelidir. Bizler doğal olarak ruhu incinmesin, üzgün hissetmesin, travma yaşamasın vs gibi pek çok nedenle çocuğumuzun isteklerine göre yaşar hale geliyoruz. Çocuk merkezli yaşamda ne yazık ki, iyi niyetle yapılan bu davranışın iyi olmayan sonuçları olabiliyor. Sevgili anne babalar, ailede karar alıcı birey çocuk değildir. Çocuğu elbette ki karar alma sürecimize dahil edelim; fikrini soralım, konu üzerine tartışmaya katılmasını destekleyelim ancak koşulsuz bir şekilde çocuğumuz ne isterse onu yapar hale gelmeyelim. Çocuğumuza vermemiz gereken mesaj "Ailecek, karar alma sürecinde hep beraber rol oynuyoruz. Anne baba gibi senin de fikrini önemsiyoruz. Bizler, senin fikrini de alarak senin için en iyisini belirliyoruz." olmalıdır. Böylelikle, fikirlerinin ve duygularının değerli olduğunu ve anne babası tarafından birey olarak önemsendiğini hissederken aynı zamanda ailesinin nihai kararı alma konusunda yetkin olduğunu da benimseyecektir.
Comments